به طور معمول، مهارت های خواندن به دو دسته تقسیم می شوند: رمزگشایی خواندن که مهارت خواندن مغزی نامیده می شود و فهم خواندن. رمزگشایی خواندن، وابسته به فرایندهای واج شناختی است و توانایی کشف و دستکاری واحد های صدا (واج ها) زبان شفاهی است. فهم خواندن پیچیده تر است و فرایندهای شناختی سطح بالاتر را درگیر می کند. هر کدام از این مهارت های خواندن (رمزگشایی خواندن یا فهم خواندن) نیازمند حافظه کوتاه مدت، بلندمدت و فعال است. رمزگشایی خواندن وابسته به حافظه کوتاه مدت واج شناختی و حافظه فعال کلامی است. در مقابل، فهم خواندن مرتبط با حافظ فعال کلامی و اجرایی و حافظه بلندمدت است. این مطلب به این معنی است که کودکان با ناتوانی در خواندن در استفاده ی شایسته از حافظه کوتاه مدت واج شناختی دارای اشکال هستند. به طور کلی، می توان گفت آموزش در حافظه فعال می تواند به عنوان مداخله درمانی در افراد با ظرفیت حافظه فعال پایین که عاملی محدودکننده برای عملکرد تحصیلی این قبیل افراد است، به کار برده شود.
