هنرمندان ما به ویژه معماران معتقد بودند که تقلید خوب به ابتکار بد ترجیح دارد و بدون هیچ تعصبی همیشه از پیشرفته ترین تکنیک های جهان از هر کجا و از هر کس که بود بهره می گرفتند. اما چنین نبود که هر پدیده ای را به همان گونه که هست بی هیچ کم و کاست بپذیرند و آنچه را برای کشورشان مناسب می دانسته به گفته خودشان برسو( برساب) یعنی استرلیزه می کردند، چیزهای زائد را می کاستند و آنچه را که کم داشت بر آن می افزودند و آنرا چنان پرداخته و پیراسته می کردند که گویی همیشه ایرانی بوده است.
