جغرافیای سیاسی در تقسیم بندی های علمی به عنوان شاخه ای از جغرافیای انسانی شناخته شده است. مبنای علمی این شاخه از جغرافیا، در اواخر قرن نوزدهم توسط فردریک راتزل، جغرافیدان آلمانی گذاشته شد. جغرافیای سیاسی از دیدگاه توصیفی به مطالعه و کالبدشکافی نواحی متشکل و سازمان یافته سیاسی نظیر کشورها و دولتهای مستقل و تحلیل رفتار آنها می پردازد. از دیدگاه علّی و معلولی، موضوع دانش جغرافیای سیاسی را کنش متقابل متغیرهای سیاسی یا متغیرهای فضایی ـ جغرافیایی تشکیل می دهد. منابع جغرافیای سیاسی به طور عمده بر پدیده دولت یا ناحیه سازمان یافته سیاسی به عنوان موضوع جغرافیای سیاسی تمرکز دارد و به بررسی و تشریح کالبد، عناصر و ویژگی ها و رفتار دولت می پردازد. بنابراین جنبه های مختلف دولت نظیر علت پیدایش، موقعیت، کانون سیاسی، ویژگی های سرزمینی، ملت، نظام سیاسی، ساختار سیاسی فضا، الگوی فضایی توزیع قدرت، روابط میان دولت با دولت های دیگر، قدرت ملی، الگوی مدیریت سرزمین، روابط سطوح مختلف دولت با شروندان در اداره امور کشور کانون توجه مطالعات جغرافیای سیاسی قرار می گیرد. بر این اساس کتاب حاضر در شش فصل به بحث در باره موضوعات مذکور پرداخته است.
