از آنجایی که هنر اسلامی می کوشد تا محیطی را ایجاد کند که در آن انسان بتواند وزن و وقار فطری و اولیه خود را بازیابد، یکی از الگوهای مناسب برای طراحی معماری، اصول عرفانی و اسلامی است. چرا که انسان و کیهان خود محصول معرفی هنر قدسی اند، در نتیجه معماری قدسی نیز از حیث واقعیت هستی شناسی وابسته به ذات الهی است.
روش استفاده از هنر قدسی در طراحی معماری استقاده از نمادها و نشانه هاست. زبان نمادها و نشانه ها همانا معرفت است. صور نمادین از جنبه های محسوسی از واقعیت ماورای طبیعی چیزهایند، خواه انسان از آن آگاه باشد یا نباشد.
در تمدن اسلامی، مسکن برای مسلمانان محلی است که از نظر مادی و معنوی و روانی نیازهای او را مرتفع می کند و مطابق با تعالیم وحیانی زمین، مهد و گهواره و سکونتگاه انسان است.
مسکن جایی است که انسان در آن حس تعلق مکان پیدا می کند و همین حس تعلق ممکن است که ایجاد رابطه ای نا گسستنی بین انسان و خانه، بر قرار کند.
تدابیر موجود در خانه ایرانی اسلامی باعث شده است که شکل و محتوای زندگی در صورت و معنای معماری سنتی، تجلی یابد. تدابیری چون رعایت تناسبات، ایجاد آرامش، برقراری امنیت، وحود محرمیت و تنوع فضای زیستی.
