از آنجا که شهرها کانون توسعه و به تبع آن کانون مصرف و تخریب محیط زیست طبیعی و تاریخی بوده اند، برای رسیدن به یک جهان پایدار باید از شهرهای موجود شروع کرد. این در حالی است که حفاظت از ارزش های فرهنگی و تاریخی بدون توسعه، و توسعه بدون توجه به حفاظت از ارزش های یاد شده نمی تواند پاسخگوی شرایط شهرهای تاریخی باشد؛ در این راستا "توسعه پایدار" در شهرهای تاریخی شاید مناسب ترین دیدگاهی باشد که می تواند میان این دو رویکرد تعادل برقرار کند. چرا که نخستین گام برای پایدار بودن توسعه در شهرهای تاریخی، حفاظت از ارزش های نهفته در آنها است.
