این نوشتار ابتدا به نقد و بازنگری رویکرد مسلط توسعه پرداخته و براساس مدلی مفهومی، الزامات تحقق توسعه ی پایدار و نقش برنامه ریزی در این ارتباط را بیان نموده و سپس با مرور اجمالی نظریه های برنامه ریزی، و تحلیل کلان چالش های توسعه نیافتگی شهری، چارچوبی نظری برای ایفای نقش برنامه ریزان شهری پیش نهد. هر چند این چارچوب ممکن است جامع نبوده و فاقد نرمش لازم برای سازگاری با ویژگی های متفاوت اجتماعات محلی باشد.