معماری یکی از قدیمی ترین هنرها و فنون ابداع بشر است. از زمان تمدن های بزرگ باستان تاکنون سبک های گوناگون پدید آمده اند و بدیهی است اصول و روش های طراحی معماری نیز متحول شده اند. به دشواری می توان پایه ای مشترک بین معماری سرزمین ها و دوره های مختلف شناسایی کرد. اگر خواسته باشیم اصلی مشترک را بین ابنیه شاخص تمدن بشر، برای مثال "اهرام مصر"، "زیگوراتهای بین النهرین"، "معبد پانتئون" در رم، "طاق کسری" در تیسفون، "دیوار چین"، "برج ایفل"، مرکز فرهنگی "جیبائو" در کالدونیای نو و بنای آزادی در تهران، شناسایی کنیم، می توانیم بگوییم همه اینها آثاری هستند که به لحاظ فرم براساس تعداد محدودی ایده های قوی و محوری شکل گرفته اند.