امروزه نمای ساختمان ها به صورت انفرادی و جدا از بستر و زمینه آن طراحی می گردند. طراحان با علم ترکیب سطوح و احجام آشنا بوده، لاکن نسبت به تاثیر نمای خود بر کل فضای شهری و بدنه واقع در آن یا بی تفاوتند و یا نا آشنا. اهمیت شهر و مهم تر از آن مناظر فضاهای شهری برای دست اندرکاران ساختمان و مسولین امر، مسجل نگردیده و میدان ساخت و ساز به بازاری برای خودنمایی هر چه بیشتر ذوق و سلیقه طراحان و جذب هرچه سریع تر کار تبدیل گردیده و شهر و مناظر آن بدست فراموشی سپرده شده است.
