سخن مولف:
در هر نقطه از کره خاکی اگر پارسی زبانی وجود داشته باشد، محال است شعری را زیرلب زمزمه نکرده باشد. محال است با شعر پارسی عاشقی نکرده باشد.
همه ما در تمام موارد و دوره های مختلف زندگی با زبان شعر و آهنگ موسیقی اش عاشقی کردیم، انتقاد کردیم، فریاد زدیم ، اشک ریختیم، مرثیه ها سرودیم و شادی ها کردیم.
در جدایی ها، بی مهری ها، نامردمی هاو... شعر مانند تاری بر پود وجودمان تنیده است. حتی عاشقانی غیر پارسی نیز ارادت خود را به این قند مکرر ابراز کرده اند.
از لطافت غزل تا آفرينش حماسه در این زبان گرفته، از سوز دوبیتی تا سرخوشیهای رباعی، از پند و اندرزهای قصاید تا حکایت ها و شکایت های مثنوی و از رهایی اندیشه و احساس در شعر نوتاسپید و دل نوشته ها و... تماما با برخاستن از دل و رخنه و نشستن در دل پیوندی ناگسستنی را ایجاد کردند که نه کهنه می شوند و نه زمان و مکان می دانند و نه تاریخ مصرف دارند.
برآن شدم، در این وانفسای زمانه که هرکس در هرکجا برای فراموشی اندوه ، نیازمند پیاله ای از این شراب هست با گردآوری اشعاری از شاعران پارسی زبان از قدیم تا جدید در قالب های مختلف شعری از غزل تا سپید مجموعه ای را بدون هیچ چشمداشت و انگیزه مادی تهیه و تقدیم نمایم تا با ارج نهادن به این میراث گرانبها، دیگران را نیز در این احساسات شریک نمایم.
ابوالقاسم رمضانی زاده
