تاریخ معماری در مناطق مختلف و همسانی و یکنواختی بافت ساختمان های سنتی در اقلیم های گوناگون جهان به خوبی نشان می دهد که مردمان با درکی تجربی از شرایط اقلیمی که در آن زندگی می کرده اند، عناصر تکرارشونده ای را در ساخت بناهای خود به کار گرفته اند. این همان نظم بخشی و تنظیم شرایط محیطی مبتنی بر درک وضعیت اقلیمی است و آن عناصر تکرارشونده همان الگوهایی هستند که کارآمدی و فوایدشان در بستر زمان به اثبات رسیده است. تنها کاری که ممکن است پیشینیان، معماران و مردمان سده های دور نکرده باشند این است که منطقه ی زیست خود را با منطقه های دیگر مقایسه نکرده و در صدد گونه بندی اقلیمی محل هایی که منطقه ی زیست شان نبوده بر نیامده باشند.
امروزه ساختمان ها کاربردهای پیچیده و متنوعی پیدا کرده اند و تاسیسات مکانیکی نیز به موازات پیشرفت های تکنولوژی بر بسیاری از محدودیت های پیشین فائق آمده است اما نیاز به نظم و الگوهای کارآمد همچنان جایگاه خود را حفظ کرده و برای ساخت و ساز بهینه، ایجاد نظم و متناسب سازی در گرو توجه به نظم طبیعی است. یکی از بارزترین نمودهای آن برای دستیابی به الگوهای شایسته، شناخت شرایط اقلیمی و یکی از موثرترین روش های شناخت، طبقه بندی موضوع مورد مطالعه است.
