شرایط آسایش، فارغ از پارامترهای فیزیکی، به عنوان یک حس، وابسته به برخی پارامترهای روانی و حالت های خاص و همین طور عادت هاست. بنابراین می توان عوامل موثر بر شرایط آسایش را در سه گروه محیطی، شخصی و مکمل دسته بندی کرد.
عواملی مانند دمای هوا، سرعت و چگونگی وزش هوا، رطوبت و تابش در گروه عوامل محیطی می گنجند و عوامل چهارگانه ی دیگر همچون نرخ متابولیکی ناشی از نوع فعالیت، پوشش یا لباس، وضعیت سلامتی و عادت به شرایط اقلیمی خاص، از موارد شخصی محسوب می شوند.
علاوه بر این هست عامل موثر، پنج عامل مکمل دیگر مانند نوع غذا یا نوشیدنی، ابعاد و شکل بدن، چربی زیرپوست، سن و جنسیت نیز هر یک برای رسیدن به تعادل گرمایی و به وجود آمدن احساس آسایش دخیل هستند. بنابراین شرایط آسایش دامنه ی نسبتا وسیعی را دربر می گیرد که برای رسیدن به آن می باید متغیرهای متعددی را درنظر گرفت. ما در این میان وظیفه ی معماران و طراحان تاسیسات مکانیکی معطوف به چهار عامل اول، یعنی عوامل محیطی است و اگرچه در فرایند طراحی و محاسبات باید به طور عامل به مواردی همچون عادت ها، نوع پوشش در کاربردهای خاص و یا نوع فعالیت اشخاص در اماکن مختلف نیز توجه داشت، اما پایه و اساس طراحی همان عوامل محیطی هستند.
در این کتاب در دو گفتار نخست به شرایط دمایی و رطوبی پرداخته شده و گفتارهای سوم و چهارم به ترتیب به پالایش و تهویه ی هوا و شرایط آسایش در ساختمان اختصاص یافته است.
