ادبیات، نه یک آرمان، بلکه همنوایی و فرصتی روانشناختی است، برای به راه انداختن تسخیر شدگانی که می خواهند به اعماق انسان و جهان غیر متعارف سفری دیگر داشته باشند و بار دیگر صورت ازلی و هستی طبیعت و اشیا را بی واسطه دریابند، تا در گذر حیات، به نوعی، به داوری و لذت هنری دلپذیر و ساختمند نزدیک و نزدیک تر شوند.