درباره ی کتاب
پوشش گیاهی یک عضو مهم و کامل در بیشتر زمین منظرها بوده و پتانسیل لازم برای ایفای نقشی اصلی در مهندسی حفظ خاک و کاهش یا جلوگیری از فرسایش آبی و بادی را دارد. اثر پوشش گیاهی روی فرآیند فرسایش بادی وحمل ذرات خاک، بطور معقول با روشهای کیفی قابل درک می‌باشد. اما، توانایی ما برای کمّی کردن این اثرات اغلب محدودیّت دارد. یعنی در فرآیندهای طرّاحی مهندسی حتّی با روشهای ساده، بدون کمّی کردن اثر عامل پوشش گیاهی امکان وارد کردن آن در معادلات وجود ندارد و نمی تواند حتّی با روشهای ساده در فرآیندهای طرّاحی مهندسی وارد شود. اگرچه نتیجه حذف یا افزودن پوشش گیاهی روی یک سطح می تواند بصورت افزایش یا کاهش در فرسایش بصورت کیفی پیش بینی شود، ولی میزان اثرگذاری آن نمی تواند بطور کمّی برآورد گردد.
این امر بدین معنی است که کارشناسان در هنگام استفاده از پوشش گیاهی در عملیّات مهندسی پیشگیری و کنترل فرسایش بادی با درجه ای از بی اطمینانی مواجه می شوند. این عدم اطمینان در هنگامی که تنوّع پذیری در اجرای پوشش گیاهی با توجه به شرایط مکان و زمان مد نظر باشد، بیشتر می شود. برای مثال، یکی از اثرات مهمّ پوشش گیاهی افزایش در مقاومت برشی خاک است که از سیستم ریشه گیاه در خاک ناشی می‌شود و تعیین اندازه این اثر به سختی به کمّیّت در می‌آید. در واقع، افزایش در مقاومت برشی تنها یکی از جنبه‌های اثرگذاری پوشش گیاهی است. اما اثرات مهم متقابل دیگر بین عوامل مخرب و پوشش گیاهی نمی توانند به آسانی تجزیه وتحلیل شده و بصورت کمّی در آیند.
