پس از گسترش روستاي تهران و پيدا شدن موقعيت شهري، دوازده محله كوچك آن در هم ادغام شدند و به مرور چهار كلان‌محله اودلاجان، سنگلج، بازار و محله بازار و چال ميدان در آن شكل گرفتند. در محله اودلاجان محله‌هاي كوچك‌تري كه متعلق به اقوام و تيره‌ها و اديان و مهاجران منطقه‌هاي گوناگون ايران بود، شكل گرفتند. يهوديان ايران هم در بخشي از آن محله سكونت گزيدند و محله را به نام خود نامگذاري كردند. در كتاب حاضر ويژگي اين محله و زندگي اجتماعي و فرهنگي و ديني ساكنان و شخصيت‌هاي برجسته آن و روابط آنان با ساكنان مسلمان و حكومت بررسي شده است.
