این کتاب، آخرین اثر الکساندر روماتوویچ لوریا نوروپسیکولوژیست معروف روسی است. آن چه در این کتاب آمده است، در واقع، بیانگر دیدگاه او دربارۀ روان شناسی و نوروپسیکولوژی زبان است که بر اساس مبانی نظری و پژوهشی، در طول مدت زندگی علمی و حرفه ای او شکل گرفته است. در این کتاب، سازوکارهای زیرساخت زبان در ارتباط با شکل گیری و تحول شناخت و آگاهی، به بهترین وجهی، توضیح داده شده است و حرکت فکری لوریا در چارچوب رویکرد روان شناختی معلم خود، ویگتسکی، به نمایش درآمده است. در فصل های مختلف کتاب، موضوع های مهمی مانند رشد زبان در کودکان، کارکرد نظم بخشی گفتار، اثر آسیب های مغزی در فرایندهای زبانی شناختی، نقش نوشتن در تفکر و آگاهی و چنین تفاوتهای فرهنگی در زبان و شناخت،به تفصیل و با ذکر شواهد نمونه های بالینی و تجربی جالبی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. خوانندگان آشنا با آثار لوریا این کتاب را به عنوان نوعی جمع بندی از افکار و آرای او و خوانندگان ناآشنا با آثار لوریا آن را به عنوان مقدمه ای بر دیگر آثار وی، ارزیابی خواند کرد. مطالعۀ این کتاب برای روان شناسان، روان پزشکان، متخصصان مغز و اعصاب، عصب پژوهان، متخصصان زبان پریشی، گفتار درمانی و آسیب شناسی گفتار و پژوهندگان علوم شناختی توصیه می شود.
