مقدمه

دلتنگی بدیهی می شود و بی قراری ات روزمره ...

به روزمره عادت می کنی و بی قراری ات آرام میگیرد!

آرام می گیرد و آرام می شوی ...

بی قراری نیز به آرام بودنت در هیاهو عادت می کند!

با دست پس می زند و با پا پیش می کشد...

بی قرار است، اما همچنان بنده ی عادت!

مبینا میرزائی