پس از انتشار کتاب «آموزش روانپزشکی با نمونه‌های بالینی»، بر آن شدیم تا این شیوۀ نگارش را ادامه دهیم. کتاب یادشده، پیامدی از استقبال دانشجویان پزشکی از شنیدن نمونه‌های بالینی در کلاس‌های درس روانپزشکی بود. آن کتاب سعی داشت با ویژگی‌هایی خود را از سایر کتاب‌های آموزشی متمایز کند: 1) تأکید بر تشخیص و درمان، 2) تقدم ذکر مثال بالینی بر شرح بیماری، 3) رعایت اختصار. این ویژگی‌ها در کتاب حاضر نیز نمود یافته است. کتاب «اورژانس روانپزشکی با نمونه‌های بالینی» هرچند برای دانشجویان پزشکی، پزشکان عمومی و روان‌شناسان بالینی قابل استفاده است، نخست دستیاران روانپزشکی و روان‌پزشکان را مخاطب قرار می‌دهد. این کتاب که باز هم خود را در محدوده آموزش «تشخیص و درمان» محدود می‌کند، اطلاعات به مراتب پیشرفته‌تری نسبت به کتاب پیشین در اختیار خواننده می‌گذارد و در واقع می‌توان مطالعه کتاب «آموزش روانپزشکی با نمونه‌های بالینی» را پیش‌نیاز کتاب حاضر دانست. البته کتاب یادشده به معرفی اولیه بیشتر اختلالات روانپزشکی می‌پردازد، در حالی که کتاب حاضر محدود به موارد اورژانس روانپزشکی است.
